Вести

Usijana atmosfera u minhenskoj parohiji SPC. Nikola Živanović odlukom vladike Konstantina svojevremeno izopšten iz srpske crkve. Episkop srednjoevropski se juče nije javljao na mobilni telefon.

Nikola Živanović (87) iz Augzburga umro je u četvrtak, 7. februara, u bolnici posle zdravstvenih problema i tri operacije. Kako sada stvari stoje, za njega neće biti opela niti sahrane po pravoslavnom obredu, a supruga Nadežda, kćerka Vesna i sin Milorad će se teška srca opredeliti za kremiranje posmrtnih ostataka svog supruga i oca. Pomena ni sahrane po pravoslavnom obredu neće biti, jer je Eparhijski crkveni sud Nikolu Živanovića isključio iz crkve zajedno sa još dvoje parohijana. Dosadašnji pokušaji da vladika Konstantin dozvoli nadležnom svešteniku i sveštenicima u Minhenu da obave opelo i sahranu nisu dali rezultat.

„Vesti“ su pokušale da dobiju izjavu vladike srednjoevropskog Konstantina, ali se on juče nije javljao na svoj mobilni telefon.

Neverica i tuga
Na mirnom okupljanju dvadesetak parohijana ispred hrama u Minhenu, juče je deljen papir u kome stoji da će oproštaj od Nikole Živanovića biti u četvrtak, 14. februara, na Svetog Trifuna i to u hramu Sv. Jovana Vladimira kralja srpskog. Posle nedeljne litrugije protojerej-stavrofor Slobodan Milunović je, obraćajući se vernicima povodom smrti Nikole Živanovića, rekao da će naknadno biti saopšten termin njegove sahrane.

Nikola Živanović bio je dugogodišnji član Crkvene opštine Minhen i predsednik Upravnog odbora Minhenske parohije od 1982. do 1994. godine. NJegovo isključenje iz crkve usledilo je pošto se angažovao u organizovanju i okupljanju grupe parohijana koji su kritikovali rad vladike Konstantina i zatražili da se iseli iz prostorija Crkvenog centra. S obzirom da je Eparhijski crkveni sud u novembru 2006. godine doneo odluku o njegovom isključenju iz Srpske pravoslavne crkve, a do danas žalbu na ovu presudu Veliki crkveni sud Srpske pravoslavne crkve u Beogradu nije razmatrao, po crkvenim propisima, Živanović ne može biti sahranjen po pravoslavnom obredu, odnosno neće biti obavljeno opelo. Zbog takve činjenice u porodici i među prijateljima i poznanicima Nikole Živanovića vlada neverica i tuga.

Posle presude Eparhijskog crkvenog suda o isključenju iz crkve troje parohijana i raščinjenja protojereja-stavrofora Slobodana Milunovića i oduzimanja parohije, svi oni su se žalili Velikom crkvenom sudu SPC u Beogradu. Ovaj sud je 7. septembra prošle godine razmatrao samo žalbu prote Milunovića i doneo presudu kojom se poništava presuda Eparhijskog crkvenog suda od 13. aprila 2007. Žalba troje parohijana, kao što smo već pomenuli, nije došla na dnevni red Velikog crkvenog suda u Beogradu i za članove Crkvene opštine koji su nedeljama protestovali i okupljali se – nije pravosnažna.
Bez zvaničnog rešenja

Zbog toga se dvadesetak vernika sa dr Verom Mišković-Šprajcer i Dragomirom Pantelićem okupilo ispred hrama Sv. Jovana Vladimira kralja srpskog u Minhenu u nedelju da bi izrazilo svoje nezadovoljstvo i ogorčenje zbog zabrane vladike Konstantina da se obavi opelo Nikole Živanovića i da se on sahrani po pravoslavnom obredu.

U podrumu hrama ipak je bio odvojen prostor za paljenje sveća za pokoj duše Nikole Živanovića gde je sa svećom u ruci sedeo Dragomir Pantelić.

– Ovo je naš oproštaj od dragog druga i prijatelja Nikole Živanovića. Nije onakav kako je to on zaslužio, da njegovo telo bude ovde u hramu blagoslovljeno i da se od njega kao višegodišnjeg predsednika Crkvene opštine Minhen dostojanstveno oprostimo. Vladika i eparhijske vlasti nisu to dozvolili, jer je Nikola Živanović i nas nekoliko isključeno iz crkve, iako to zvanično rešenje od Velikog crkvenog suda iz Beograda još uvek nije stiglo. Žao mi je što je to tako, jer njegova želja uvek je bila da bude sahranjen kao čovek, a ne kao obična stvar što on nije zaslužio – teško govori Dragomir Pantelić.

Dr Vera Mišković-Šprajcer je, takođe, isključena iz Crkve, ali je u nedelju sve vreme držala upaljenu sveću, bila pored Dragomira Pantelića i mesta gde su u hramu paljene sveće za pokoj duše Nikole Živanovića.

– Očajni smo i ogorčeni. Tužni smo što smo izgubili jednog velikog čoveka, velikog Srbina i dubokog vernika koji je ceo svoj život posvetio otadžbini, narodu i svojoj veri. Zar da jedan takav čovek ne može da dobije opelo u crkvi, za čiju izgradnju najvećim delom treba njemu da zahvalimo! Oni koji su tako odlučili, za mene su počinili zločin i oni koji su to zabranili treba da pred Gospodom odgovaraju – rekla je kratko vidno potresena dr Vera Mišković-Šprajcer.

B.Miličević, VESTI, 11.02.2008